Geen vrolijke Kerst voor veel boeren en producenten.
Bedrijven, burgers en overheden, iedereen heeft het moeilijk met de opeenvolgende systeemcrisissen (energie, klimaat, oorlog). Voor de kleine producenten en handelaars in de korte keten komen al die crisissen simultaan aangerold: ze raken moeilijk aan grondstoffen, kreunen onder de energieprijzen en betalen zich blauw aan transport. Verschillende onder hen haken af of verminderen productie en aanbod. Dit heeft een enorm risico: onze voedselvoorziening dreigt definitief in handen te komen van de industrie, met alle gevolgen van dien: smaakvervlakking, milieuvervuiling, verlies van authenticiteit…
Net voor corona begon de korte keten in België sterk te bloeien: er kwamen meer en meer hoevewinkels, grotere initiatieven, kleine verwerkers. Samen zorgden ze voor een mooi aanbod aan lokale en authentieke producten. De lokale economie ging erop vooruit en in elk dorp of stad zag je kleine ondernemingen als paddenstoelen uit de grond rijzen. Van groenten, over siropen, kant en klare gerechten tot bieren en wijnen: Vlaanderen en Wallonië waren hun eigen smaak en producten opnieuw aan het ontdekken.
Tijdens corona konden ze rekenen op een groei die hen toeliet investeringen en kosten te recupereren. Dat hadden ze immers nooit gezien: de productie/verkoop was nooit echt rendabel zonder goedkope arbeidskrachten (familie en vrijwilligers), subsidie (sociale werkplaatsen) of een dubbele dosis aan creativiteit: wie een niche kon bespelen (catering, omzet vergroten door internetverkoop of opbouw van netwerken, catering…) kwam er nog best van af.